Independent Study Presentation

အေနေကာင္း အေသေကာင္းနည္း

ကိစၥမမ်ား၊ စကားနည္းေစ

အိပ္ေနမႈနည္း၊ ကုိယ္တည္းေပွ်ာ္ေလ။

ေရာေႏွာမႈကင္း၊ ခ်ဲ႔ျခင္းေရွာင္ေလ။

အေနေကာင္း အေၾကာင္းဂုဏ္ေျခာက္ေထြ၊

အေသေကာင္း အေၾကာင္းဂုဏ္ေျခာက္ေထြ။


မင္းကြန္းဆရာေတာ္ ဦး၀ိစိတၲသာရာဘိ၀ံသ

https://www.facebook.com/shwechee ဆီက
ပံုေလးေရာစာေလးပါ ႀကိဳက္လို႔ ယူတင္လုိက္မိတာပါ။

ထုိင္းေတာင္ပုိင္း IBC ပင္မေကာလိပ္ေက်ာင္းသုိ႔ ခရီးစဥ္ေလး

Slideshow on Photo

2011 ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္ကုိ ထိုင္းေတာင္ပိုင္း Sadao District, Songkhla မွာ ရွိတဲ့ IBC ပင္မေကာလိပ္ေက်ာင္းမွာ က်င္းပမွာမုိ႔ ေက်ာင္းသားအားလံုးလုိ သြားခဲ့ၾကပါတယ္။ ျမန္မာ(၄)ပါးထဲက ဦးဇင္းတစ္ပါးပဲ လုိက္သြားတာပါ။ Pak Thong Chai ၿမိဳ႕ေလးကေန ေန႔လည္ (၁)နာရီ ေက်ာ္ေလာက္မွာ စ-ထြက္ပါတယ္။ ကားအေပၚထပ္မွာ ေက်ာင္းသားေတြ၊ ေအာက္ထပ္က ေက်ာင္းသူေတြ နဲ႔ ဆရာမေတြ လုိက္ပါတယ္။ ေအာက္ထပ္မွာ မုိက္တစ္လံုး အေပၚထပ္မွာ မုိက္တစ္လံုး။ အေပၚထပ္က ရဟန္းေက်ာင္းသားေတြက အလွည့္က် ကုိယ့္ႏုိင္ငံအသံထြက္နဲ႔ ပါဠိဂါထာေတြ သုတ္ေတာ္ေတြ ကို ရြတ္ပါတယ္။ လူေက်ာင္းသားေတြက သီခ်င္းဆုိၾကပါတယ္။ ေအာက္က တရုတ္ ကုိရီးယား မဟာယာနသီလရွင္ေတြက ၀တ္ရြတ္ၿပီး ေက်ာင္းသူေတြက သီခ်င္းဆိုရပါတယ္။ ကုိယ္ျဖစ္သေလာက္ မျဖစ္မေန ေတာင္းဆိုခံရတာပါ။ ဦးဇင္းကေတာ့ ေမတၱသုတ္ေလးပဲ ရြတ္ခဲ့ပါတယ္။

အေပၚထပ္နဲ႕ ေအာက္ထပ္ တစ္လွည့္စီ ရြတ္လုိက္ဆိုလုိက္နဲ႕ ညေနခင္းပုိင္း ေမွာင္ရီပ်ိဳးစအခ်ိန္မွာ ဘန္ေကာက္ မဟာခ်ဴလာေလာင္ကြန္ တကၠသုိလ္ကုိ ေရာက္ပါတယ္။ အဲဒီမွာဆက္တက္ေနၾကတဲ့ IBC ဘြဲ႕ယူေက်ာင္းသားေတြကို  ၀င္ၿပီး ေခၚတာပါ။ (၁၅)မိနစ္ေလာက္ လွည့္ပတ္ၾကည့္ၿပီး ဆက္ထြက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ တစ္ညလံုး ကားေပၚမွာပါ။ ထုိင္းမွာ အဲေလာက္ကားစီးရတာ ေနာက္တစ္ခါ ဘယ္ေတာ့မွ ႀကံဳမယ္မထင္ပါဘူး။ တစ္ညလံုးပဲ မုိးကဖြဲလုိက္သဲလုိက္ အိပ္လုိက္ငိုက္လုိက္။ ေနာက္ေန႔ မနက္(၁၀)နာရီ ထုိးခါနီးမွ IBC ပင္မေကာလိပ္ေက်ာင္းကို ေရာက္ပါတယ္။

ေက်ာင္သားေဆာင္အလြတ္တစ္ခုမွာ ေနရာခ်ထားေပးပါတယ္။ ေက်ာင္းေရာက္ေရာက္ခ်င္း အားလံုးက ေရခ်ိဳးခ်င္ေနၾကတာ။ ကံဆုိးခ်င္ေတာ့ ေရပုိက္လုိင္းေတြ ပ်က္ေနတာနဲ႔ ႀကံဳရတယ္။ ေရေနာက္ေရ၀ါေတြ ထြက္ေနတာပါ။ မေနႏိုင္ေတာ့လဲ ခ်ိဳးၾကရတာပါပဲ။

ေရမုိးခ်ိဳးၿပီး ပင္မေဆာင္ႀကီးဆီ ေရာက္သြားေတာ့ ျမန္မာဟန္နဲ႔ ရဟန္းေတြကုိ ေတြ႕တယ္။ မိတ္ဆက္လုိက္ေတာ့ အသစ္ေရာက္ေနတဲ့ ျမန္မာေက်ာင္းသား ရဟန္းေတြပါ။ (၁၅/၁၆)ပါးေလာက္ ရွိမယ္ထင္တယ္။ သူတို႔ေခၚလို႔ အင္တာနက္ခန္းထဲ လုိက္သြားေတာ့ မႏၱေလးသာသနာ့တကၠသုိလ္ က ၀ါရင့္ေက်ာင္းသားႀကီး ဦးသုႏၵရ ကုိ ေတြ႕လုိက္ရပါတယ္။ ၀မ္းသာအားရ စကားေတြေျပာခဲ့ၾကရပါတယ္။  ေက်ာင္းသားသစ္ေတြကုိပဲ ပင္မေကာလိပ္မွာ ထားတယ္လုိ႔ သိလုိက္ရတယ္။ ပထမတစ္ႏွစ္ေနၿပီးမွ ဦးဇင္းတုိ႔ေနတဲ့ ေကာလိပ္ေက်ာင္းကုိ ပုိ႔တာလုိ႔ ေျပာပါတယ္။ ဦးဇင္းတုိ႔က ပင္မေကာလိပ္မွာ မေနလုိက္ရေတာ့ မသိပါဘူး။ ၂၀၁၁ ေက်ာင္းသားေနရာခ်ထားမႈကုိ အဲဒီက်မွ သိရတာပါ။ ျမန္မာေက်ာင္းသားသစ္ ရဟန္းေတာ္ေတြ အားလံုးဟာ ဘီေအကို တန္းမဂြ်ိဳင္းပဲ အဂၤလိပ္စာအထူးျပဳ တက္ေနၾကတာပါ။ သီရိလကၤာက M.A ၿပီးခဲ့တဲ့ သာသနာ့တကၠသိုလ္ထြက္ ျမန္မာရဟန္းတစ္ပါးလည္း ပါပါတယ္။ သူကေတာ့ ၀င္ခြင့္ရယ္လုိ႔ မေျဖဘဲ ေက်ာင္းကိုတုိက္ရုိက္သြားေျပာၿပီး တက္ေနတာပါ။ တစ္ပါးတည္း သီးသန္႔ အဂၤလိပ္စာ အထူးျပဳ ေလ့လာေနတာပါ။ အဲဒီဘက္မွာလဲ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြ ရွိတယ္လုိ႔ သိခဲ့ရပါတယ္။ ထူးျခားတာတစ္ခုက အျပင္ထိုင္းေက်ာင္းမွာ ေနရာခ်ထားျခင္းခံရတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကုိ ကားနဲ႔အႀကိဳအပုိ႔ လုပ္ေပးတယ္ဆိုတာပါ။ ဦးဇင္းတုိ႔ဆီမွာ အဲလုိ မရွိပါဘူး။ အားလံုးက ၀မ္းသာအားရ ႀကိဳဆိုႏႈတ္ဆက္ခဲ့ၾကတဲ့ အတြက္ ေက်ဇူးတင္ေက်နပ္မိပါတယ္။ ျမန္မာဟာ ျမန္မာပါပဲဆုိတာ အၿပံဳးေတြက သက္ေသျပခဲ့ပါတယ္။

(၁၁)နာရီေက်ာ္ေလာက္မွာ ဆြမ္စားၾကၿပီး (၁)နာရီမွာ ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္ကုိ စတင္ပါတယ္။ ျမန္မာက မြန္ရဟန္းေတာ္ ဦး၀ါယမိႏၵ က M.A ဘြဲ႕ လက္ခံရရွိခဲ့ပါတယ္။ မေလးရွာက ျမန္မာမေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ခင္ပြန္းလည္း M.A ဘြဲ႕ တက္ယူတာ ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္အၿပီးမွာ ႏုိင္ငံတကာစိမ္းလမ္းစုိေျပေရး အမွတ္တရအျဖစ္ သစ္ပင္စုိက္ပြဲေလးပါ တစ္ဆက္တည္း ဆက္လက္က်င္းပတာမုိ႔ ျမန္မာအလံ(ေဟာင္း)ကုိ ေတြ႕ျမင္ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ညေန (၄)နာရီခြဲမွာ ျပန္ထြက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီအျပန္လမ္းမွာေတာ့ ပေရာ္ဖက္ဆာေတြနဲ႕ ဆရာမေတြ အပါအ၀င္ ဘြဲ႕ရေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြက သီခ်င္းေတြ ဆုိၾကပါတယ္။ နာမည္ေက်ာ္ လူႀကိဳက္မ်ားတဲ့ ကုလားသီခ်င္း အဂၤလိပ္သီခ်င္းေတြ ကို သီဆုိခဲ့ၾကတာပါ။

လမ္းကားနားတဲ့ဆုိင္တစ္ဆိုင္မွာေတာ့သန္႔စင္ခန္းဆုိင္ဘုတ္ကုိ ျမန္မာလုိပါ ေရးထားတာေတြ႕ခဲ့ရပါတယ္။ ဒါကုိၾကည့္ရင္ အဲဒီမွာလဲ ျမန္မာေတြ ရွိေနတယ္ဆိုတာ သိသာပါတယ္။ ျမန္မာဆုိင္မ်ားလားလုိ႔ ေမးၾကည့္ေတာ့ မဟုတ္ဘူးတဲ့။ ကားေပၚေရာက္မွ သတိရလုိ႔ ဘယ္ေနရာဆုိတာ ေက်ာင္းသားေတြကုိေမးျပန္ေတာ့ ထုိင္းေက်ာင္းသားေတြေတာင္ မသိတာနဲ႔ ၿငိမ္ေနလုိက္ရပါတယ္။

ညသန္းေခါင္ေက်ာ္ေလာက္မွာ ေျပာတဲ့သူေတြစကားအရ ဘြတ္ဘူရီ နားက သူရ႒ာနီး ဆုိတဲ့ ေနရာကုိ ေရာက္ပါတယ္။ အဲဒီမွာ ညေစ်းတန္းႀကီး ရွိတယ္။ ငါးပိ ငါးေျခာက္ေတြပါ ရတယ္။ ဦးဇင္းကေတာ့ ငါးပိမစားရတာ ၾကာလုိ႔ ငါးပိဘူး တစ္ကပ္၀ယ္ခဲ့လုိက္တယ္။ အဲဒီေနာက္ လမ္းမွာ သံုးေလးခါေလာက္ နားရပါေသးတယ္။ ညေနခင္း (၅)နာရီေက်ာ္ေလာက္မွ ဦးဇင္းတုိ႔ ေကာလိပ္ေက်ာင္းကုိ ျပန္ေရာက္ခဲ့ၾကပါတယ္။

သာသနာ့တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားတစ္ပါး၏ေန႔စဥ္ဘ၀

ထုိင္းေတာင္ပိုင္းက ပင္မေကာလိပ္ (IBC Main Compass)

IBC ေကာလိပ္ေက်ာင္းသားဘ၀