ေရႊသား မွ်စ္စုိ႔ေပါက္ေနတယ္ဆုိတဲ့ Par Thor Norkham (လာအုိ) ေတာင္သုိ႔

Golden Bamboo Shoot

ဖာေထာေနာခမ္ ဆုိတဲ့ ေတာင္ကုိလည္း ေရာက္ခဲ့ပါေသးတယ္။ ေရႊသား၀ါးမွ်စ္စုိ႔ ႏွစ္ေခ်ာင္း ေပါက္ေနတယ္ဆုိၿပီး နာမည္ႀကီးပါတယ္။ အနားကုိေတာ့ သြားၾကည့္ဖုိ႔ေတာ့ အေတာ္ခက္ခဲမွာပါ။ အေ၀းကေန ေမာ့ႀကီးျပီး ျပန္လာရတာပါ။ သမုိင္းအျဖစ္အပ်က္ေတြ ရွိတယ္လို႔လည္း သိရပါတယ္။ ႏုိင္ငံျခားသားေတြ က လုိခ်င္လုိ႔လာယူ၊ အေစာင့္က ဒုကၡေပးလႊတ္လုိ႔ ေသတဲ့သူေသ ဒုကၡေတြပုိက္ျပန္ရသူျပန္ရ ဆုိတဲ့ ဒ႑ာရီဆန္ဆန္မ်ိဳး အျဖစ္အပ်က္ေတြေပါ့။ ဒီနားမွာ ႏုိင္ငံျခားသားေတြ လည္ပတ္ ေနထုိင္ဖုိ႔ စီမံကိန္းရွိတယ္လုိ႔လည္း သိရပါတယ္။ ဘာမွေတာ့ မလုပ္ေသးပါဘူး။ ၀မ္ေ၀ယမ္ လုိ ၿမိဳ႕ျပပံုစံေလး လုိ႔ ဆုိပါတယ္။

လာအုိ Laung Prabang (လံုဖဘန္) အမ်ိဳးသားျပတုိက္သို႔

Luang Prabang ၿမိဳ႕ထဲက အမ်ိဳးသားျပတိုက္ကုိလည္း ေရာက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ျပတုိက္၀င္းထဲ အ၀င္ ဘယ္ဘက္ေဘးမွာ လက္မွတ္ျဖတ္ရပါတယ္။ မိန္းျပတိုက္ႀကီးထဲကုိ၀င္တဲ့အခါ ပစၥည္းေတြကို ဘယ္ဘက္က အခန္းတစ္ခန္းမွာ သြားသိမ္းရပါတယ္။ ေသာ့ေလးေတြတန္းလန္းနဲ႔ ထားေပးပါတယ္။ ကုိယ့္ပစၥည္းေလးေတြထည့္ၿပီး ေသာ့ခတ္သြားလုိက္ရံုပါ။ သိမ္းဆည္းခ ထပ္မယူေတာ့ပါဘူး။ မန္မာမွာ ပုဂံျပတုိက္လိုပါပဲ ကင္မရာ ခြင့္မျပဳပါဘူး။ ပုဂံျပတိုက္မွာေတာ့ ဦးဇင္းေရာက္တုန္းက ပစၥည္းထားဖုိ႔ အခန္းမရွိပါဘူး။ အမ်ိဳးသားယဥ္ေက်းမႈ ကဇာတ္ကုိလည္း သူ႕ေန႕နဲ႕သူ ေၾကညာေပးထားပါတယ္။ ျပတုိက္က ေန႔တုိင္း မဖြင့္လုိ႔ထင္တယ္ (ေသခ်ာမေမးခဲ့ရ) ဧည့္သည္ေတြ အရမ္းစည္ကားပါတယ္။ ျပတုိက္၀င္းထဲမွာ ငါးေနရာေလာက္ ၾကည့္စရာ ရွိပါတယ္။ ထူးထူးျခားျခား ေခတ္ေဟာင္းကားေတြကုိပါ တစ္ေနရာမွာ ျပထားပါတယ္။ ကားျပတုိက္ရဲ႕ ေနာက္ေက်ာမွာ Buddhism Photo Exhibition ဓာတ္ပံုျပတိုက္ရွိပါတယ္။ မိန္းျပတုိက္ႀကီးထဲမွာေတာ့ ဘုရင္ေတြ အသံုးအေဆာင္မ်ားၿပီး ႏုိင္ငံတကာနဲ႕ ဆက္ဆံတဲ့ အမွတ္တရေတြကုိပါ ျပသေပးထားပါတယ္။ လာအုိမင္းမိဖုရားေတြရဲ႕ အိပ္ခန္းေဆာင္ပံုစံမ်ားကုိပါ ဖန္တီးျပထားပါတယ္။ ကြ်န္းသစ္နဲ႔ ၾကမ္းခင္းထားတာမုိ႔ ေျခနင္းၾကြရင္း တကြ်ီကြ်ီျမည္သံေလးကုိပါ နားဆင္ရပါမယ္။ ဓာတ္ပံုျပတုိက္ ထဲကုိ ေရာက္ခဲ့ရင္ သတိေလးထားခဲ့ေပးေစခ်င္တာရွိပါတယ္ - ျမန္မာပန္းခ်ီလက္ရာနဲ႔ ပံုတစ္ပံုရွိပါတယ္။ အဲဒါက Sisavangvatthana ရဲ႕ ပန္းခ်ီကား ပါပဲ။ ပံုတူ ႏွစ္ခါ ရွိပါတယ္။ လက္၀ဲရစ္ လွည့္ပတ္ၾကည့္ရင္ ပထမေတြ႕တဲ့ ပန္းခ်ီကားပါ။ ပန္းခ်ီကားရဲ႕ ေအာက္ေျခမွာ Aung Htwe 63 လုိ႔ ေတြ႕ရပါ့မယ္။ ပံုရဲ႕ ေအာက္မွာ ၀န္ထမ္းေတြထုိးျပထားတာက Printed in 1963 ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ေနရာမွာ အေသးတစ္ခ်ပ္ေတြ႕ရပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ Lee လုိ႔ ဆုိင္းထိုးထားပါတယ္။ လာအုိလား တရုတ္လား မကြဲျပားပါဘူး။ အမွတ္တရ ေပးတဲ့ ပစၥည္းေလးေတြထဲမွာ ျမန္မာက ေငြခယားအုိး နဲ႔ ခြက္ေလးေတြ ေတြ႕ရပါတယ္။ ေသးေပမယ့္ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈလက္ရာ ေလးေတြ ထည့္ထားတဲ့အတြက္ လက္ညိဳးထုိးၿပီး တန္ဖိုးရွိတဲ့အေၾကာင္း ျပႏုိင္ပါတယ္။ သုတျဖစ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ လည္ပတ္လ့လာႏုိင္ပါေစ။

ေဒါင္းလန္း မေပ်ာက္ေသးတဲ့ လာအုိ

လာအုိမွာ ဘယ္ေနရာ သြားသြား ေဒါင္းလန္းနဲ႕ စားရမယ္။ စာေသာက္ဆုိင္ေတြေလာက္ပဲ မတ္တပ္စားပြဲ ရွိတယ္။ အိမ္ေတြ ေက်ာင္းေတြမွာေတာ့ ေဒါင္းလန္းနဲ႔ပဲ စားၾကတယ္။ ျမန္မာမွာလဲ ေရွးက သံုးခဲ့ၾကပါတယ္။ ဦးဇင္းတုိ႔ငယ္ငယ္မွာေတာင္ ေဒါင္းလန္းကုိ ေခ်ာင္ထုိးထားေနပါၿပီ။ ေရွးသံုးရွိပါလားလုိ႔ သိရံုသာ ျမင္ေတြ႕ခြင့္ ရလုိက္ပါတယ္။ လာအုိေရာက္ေတာ့မွ ျမန္မာေရွးရုိးေလးကုိ ေတြးျမင္ၾကည့္လုိက္ႏုိင္ပါတယ္။ ပံုေတြထဲမွာ ဟင္းခြက္ေတြတင္ထားတဲ့ဟာက အလွမဟုတ္ပါဘူး၊ စားပြဲအစားထုိး သံုးတဲ့ ေဒါင္းလန္းဆုိတာပါပဲ။ သူတို႔ဆီမွာ စားပြဲေပၚ ထမင္းခြက္တင္စားစရာမလုိေသးလုိ႔ မေပ်ာက္ေသးတာလဲ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ အခုခ်ိန္ထိေတာ့ ေနရာတကာမွာ ႀကိမ္ျခင္းေတာင္းေလးထဲက ေကာက္ညင္းကုိ ဆုပ္စားရံုသာျဖစ္ၿပီး ထမင္းစားၾကတာ မဟုတ္ေတာ့ေလ။

ထုိင္းမွလာအုိသုိ႔ Thailand to Laos

မဲေခါင္ျမစ္ကုိ ကားေပၚမွလွမ္းအၾကည့္

လာအိုအ၀င္ immigration

Vientiane (ေတာင္ပုိင္း) ဘတ္စ္ကားဂိတ္

ထုိင္း ခိုလတ္ၿမိဳ႕ကေန လာအုိကုိ ဘတ္ ၃၂၀ ေပးရတယ္။ ၆ နာရီေက်ာ္ေလာက္စီးရပါတယ္။ ဗီဇာလုပ္စရာ မလုိပါဘူး။ ဦးဇင္းမို႔လား မသိဘူး။ တျခားႏုိင္ငံေတြကုိ သြားမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံသား တစ္ေယာက္အေနနဲ႕ ဗီဇာ လုပ္ဖုိ႔လိုပါတယ္။ တျခား အာစီယမ္ႏုိင္ငံသားေတြ လုပ္စရာ မလုိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ တရုတ္မာယာနသီလရွင္ကေတာ့ လာအို အ၀င္မွာ ဗီဇာလုပ္ခုိင္းလုိ႔ လုပ္လုိက္ရပါတယ္။ သူက ပတ္စ္ပုိ႔ထဲမွာ လူ၀တ္နဲ႔ ျဖစ္ေနတာလည္း ပါမယ္ထင္တယ္။ ကားက တစ္ခါပဲ နားပါတယ္။ မနက္ခင္း ၉ နာရီက ထြက္တဲ့ကားဟာ ၁၂ နာရီ မေက်ာ္ခင္မွာ ထမင္းစား နားေပးပါတယ္။ အေအာင့္ခက္သူေတြအတြက္ေတာ့ သတိထားသင့္တဲ့ ခရီးတစ္ခုပါပဲ။ Vientiane (ဗြီယင္န္ခ်န္) ကားဂိတ္ေရာက္ေတာ့ ကားလာႀကိဳပါတယ္။ အိမ္ေရာက္တဲ့အထိ ပံုေလးေတြပါ။ ပံုထဲမွာ Vientiane (လာအုိ) ကေန ေန (Korat) ထိုင္းကုိ ဘယ္အခ်ိန္ေတြ ကားေျပးတယ္ဆုိတာ ပါပါတယ္။ အခြင့္သာတဲ့အခါ ဗဟုသုတျဖစ္ သြားေရာက္လည္ပတ္ႏုိင္ၾကပါေစ။