ကၽြန္ေတာ္စိုးရိမ္သည္က “လူငယ္ေတြ”။ လူငယ္ေတြက အခ်ိဳ႕အခ်ိဳ႕ေသာ (တကယ္ဆိုေတာ့ အနည္းငယ္မွ်ေသာ) လူႀကီးေတြ နဲ႕ ထိုႏွယ္ဤႏွယ္လုပ္ၿပီး ေငြေၾကးၾသဇာ တန္ခိုးထြားေနသူေတြကို ၾကည့္ၿပီး အကုသိုလ္ကို အကုသိုလ္မွန္းမသိ၊ ရွက္ရမည္ကို ရွက္ရေကာင္းမွန္းမသိ လိပ္ျပာမရွိေသာ လူငယ္ေတြ ျဖစ္သြားမည္ကို စိုးရိမ္မိပါသည္။
လူငယ္တို႔သည္ အေရးဟဲ့အေၾကာင္းဟဲ့ဆိုလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တို႔လူႀကီးေတြထက္ သတၱိေကာင္းသည္။ ၀ံ့စားသည္။ ရဲရင့္သည္။ သို႔ေသာ္ ထိုသို႔ေသာ “ကာယသတၱိ”ထက္ ပိုမိုေလးနက္ ခက္ခဲေသာ “စာရိတၱသတၱိ”ကို လည္း သတိရသင့္သည္။ သတိရရံုမွ်သာ မဟုတ္ စာရိတၱသတၱိခိုင္မာေအာင္လည္း တည္ေဆာက္သင့္သည္။
အေရးဟဲ့အေၾကာင္းဟဲ့ ဆိုလိုက္လွ်င္ အသက္ကိုပင္ စြန္႔၀ံ့ၾကေသာ လူငယ္တို႔သည္ ရုပ္၀တၳဳအသစ္တို႔ကို မက္ေမာေသာေၾကာင့္ အရွက္ကိုစြန္႔၀ံ့ၾကသည့္ ဘ၀သို႔ သက္ဆင္းၾကေတာ့မည္ေလာ။
လူငယ္ေတြက သူတို႔ရဲ႕ “လူငယ္ေရႊေခတ္ႀကီး”ကို ထူေထာင္ခ်င္ၾကသည္။ အိပ္မက္မက္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ စာရိတၱမခိုင္မာေသာ လူငယ္ေတြ တိုးပြားလာလွ်င္ေတာ့ “ေရႊေခတ္”မဟုတ္ဘဲ “ရႊံ႕ေခတ္”ႀကီးသာ ျဖစ္လာေပလိမ့္မည္။
ေအာင္သင္း
သိကၡာႏွင့္လိပ္ျပာ ေဆာင္းပါး
ရွင္ဘုရင္ပါပဲႏွင့္ေရႊျပည္တန္ေသာေဆာင္းပါးမ်ားစာအုပ္
No comments:
Post a Comment